Kit: główne rodzaje i funkcje

Szpachlówka służy do eliminacji niewielkich nierówności, naprawy pęknięć i innych wad. Połączenia między arkuszami płyt kartonowo-gipsowych są nim wypełnione, pęknięcia między betonowymi panelami są zamknięte. Za pomocą szpachli przygotuj drewniane powierzchnie do późniejszego malowania. Materiał ten był używany przez wiele stuleci, każdy okres historyczny przynosi własne innowacje, ale kompozycje na bazie gipsu, naturalnego oleju suszącego i kredy są nadal stosowane. Wraz z rozwojem chemii budowlanej liczba związków znacznie wzrosła. Poprawiono charakterystykę szpachli, znacznie łatwiej było je nakładać. Specjalistyczne dodatki i pigmenty poszerzyły zakres rozwiązań, pozwoliły na stosowanie ich na skomplikowanych podstawach.

Wypełniacze polimerowe i mineralne

Jedna z głównych klasyfikacji opiera się na rodzaju zastosowanego wypełniacza. Następujące rodzaje szpachli:

gips - podstawa materiału gipsowego, który charakteryzuje się wysokim stopniem bieli, kit tego typu nadaje się dobrze do szlifowania, ale łatwo wchłania wilgoć, więc nie są zalecane do stosowania na zewnątrz lub w łazienkach;
cement - stosowany do eliminacji dziur i naprawy ścian ceglanych, betonowych fundamentów wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń, wyróżnia ich przystępny koszt;
polimer - charakteryzują się wysoką elastycznością, odpornością na wilgoć, stosowane do uszczelniania połączeń, wysoka wytrzymałość jest jedną z głównych zalet tych związków.

Kity polimerowe są różnorodne, mają różnorodne właściwości i są jedną z najbardziej różnorodnych klas materiałów.

Co jest w składzie szpachli

Producenci produkują szpachlówki nie tylko z gipsu i cementu, ich skład może być prawie dowolny, więc katalogi zawierają różne rodzaje tego materiału. Produkowane są następujące odmiany szpachli:

klej - wykonany z kredy, kleju i olejów suszących, charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, ale jest skutecznie przetwarzany za pomocą materiałów ściernych;
olej-klej - oprócz oleju suszącego, zawierają akrylany i szeroką gamę plastyfikatorów, charakteryzują się niską odpornością na wilgoć, może być stosowany do tapet lub do malowania;
lateks - wykonany z polimerów akrylowych, kalcyt służy jako wypełniacz, przeznaczony do prac wewnętrznych;
akryl - uniwersalne kompozycje na bazie akrylanów, mogą być stosowane na różnego rodzaju podłożach, nakładane w warstwach o różnych grubościach;
olej - wykonany z suszącego się oleju, suszarek i kredy, może być stosowany na podłożach o wysokiej wilgotności.

Materiały różnią się różnymi cechami, różnią się odpornością na wilgotność powietrza i mają różne koszty. Wszystko to pozwala wybrać optymalną kompozycję zgodnie z budżetem i planowaną pracą.

Cel szpachli

Istnieją różne opcje stosowania szpachli, co stanowiło podstawę do następującej klasyfikacji:

Wykończenie - służy do końcowego wyrównywania cienkich warstw ścian, nadaje się dobrze do materiałów ściernych;
wodoodporny - stosowany w naprawach pomieszczeń o wysokiej wilgotności i podczas prac elewacyjnych;
fasada - charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, odpornością na wysoką wilgotność i ekstremalne temperatury;
kit - oryginalny rodzaj szpachli służący do naprawy listew przypodłogowych;
uniwersalny - charakterystyczną cechą tych związków jest wysoka wytrzymałość, nie kruszą się i można je stosować na różnego rodzaju podłożach.

Szczegółowy przegląd produktów wiodących producentów pozwala nam wyróżnić inny rodzaj szpachli, przeznaczony do uszczelniania szwów płyt kartonowo-gipsowych. Te kompozycje wytwarza się na bazie gipsu lub polimerów, mają dobrą przyczepność do GCR i są elastyczne. Dokonanie optymalnego wyboru szpachli pozwala na porównanie ich właściwości i cech. Ważne jest, aby kompozycja miała dobrą przyczepność do podłoża, na którym ma pracować. W niektórych przypadkach decydującą wartością jest odporność na wysoką wilgotność i zmiany temperatury. Do pracy na zewnątrz zaleca się stosowanie tylko tych związków, które są do tego przeznaczone. Przy wyborze szpachli do otworów okiennych należy zwrócić szczególną uwagę na odporność na wilgoć i ekstremalne temperatury. Niedrogi koszt większości rodzajów i łatwość aplikacji sprawiają, że materiały te są najbardziej atrakcyjne do napraw o różnej złożoności.